نتایج یک نظر‌سنجی جدید نشان می‌دهد که از هر سه نفر ایرانی، یک نفر تمایل دارد مهاجرت کند و انگیزه ۸۰ درصد این افراد برای خروج از ایران، مسائل اقتصادی است.

بر اساس مطالعه‌ای که در مرکز افکارسنجی کیو انجام شده، میزان تمایل به مهاجرت از ایران که در آذر ۱۳۹۵ حدود ۲۹ درصد بوده، ظرف مدت پنج سال  و در آذرماه ۱۴۰۰ از ۳۳ درصد فراتر رفته است.

تعداد جامعه آماری این نظرسنجی یک هزار و ۳۰۰ نفر از افراد بالای ۱۸ سال ساکن ایران بودند و «به‌منظور رعایت حداکثر دقت»، در توزیع نمونه، کلیه استان‌های ایران، شهرها و روستاها و نیز زنان و مردان متناسب با حجم جمعیت آن‌ها در نظر گرفته شده‌اند. در نهایت نیز از هر سه نفر ایرانی یک نفر اعلام کرده‌ است که در صورت فراهم بودن شرایط، تمایل دارد موقتا یا دائمی مهاجرت کند. این موضوع نشان می‌دهد که تمایل به مهاجرت میان ایرانیان حدود دو برابر میانگین جهانی و بالاتر از میانگین خاورمیانه است؛ چون میانگین تمایل به مهاجرت در جهان ۱۵ درصد است.

روزنامه خراسان به نقل از مرکز افکار سنجی کیو، میزان تمایل به مهاجرت میان ساکنان تهران را ۴۶ درصد اعلام کرده و این به معنای آن است که حدود نیمی از ساکنان تهران درصورتی‌ که شرایط فراهم باشد، مهاجرت می‌کنند یا دست‌کم به این موضوع فکر کرده‌اند. وضعیت در دیگر مراکز استان‌ها نیز تفاوت چندانی با تهران ندارد؛ چون درصد تمایل به مهاجرت در میان ساکنان مراکز استان‌ها ۴۱ درصد و در میان ساکنان شهرستان‌ها به ۲۸ درصد رسیده است. ۲۹ درصد روستانشینان نیز اعلام کرده‌اند که تمایل دارند از ایران بروند.

داده‌های این نظرسنجی نشان می‌دهد که ۴۷ درصد افرادی که تمایل دارند مهاجرت کنند، افراد دارای تحصیلات دانشگاهی‌اند و ۴۳ درصد آنان زیر ۳۰ سال سن دارند؛ یعنی تقریبا از هر دو جوان زیر ۳۰ سال ایرانی، یک نفر به مهاجرت فکر می‌کند.

بر اساس این نظرسنجی، ۳۷ درصد علاقه‌مندان خروج از ایران مردند و ۳۰ درصد آنان را زنان تشکیل می‌دهند. نکته قابل‌توجه و مهم این است که ۸۳ درصد این افراد اعلام کرده‌اند که تمایل دارند برای همیشه و دائمی از ایران بروند.

داده‌های مطالعاتی این نظرسنجی حاکی از آن است که ۸۰ درصد افراد به دلیل مسائل اقتصادی، ۲۲ درصد به دلیل مسائل فرهنگی، هفت درصد به دلیل مسائل سیاسی و شش درصد با هدف تحصیل، قصد دارند ایران را ترک کنند.

تنگناهای اقتصادی و مالی، بیکاری، ناامنی‌های اجتماعی و سیاسی و نبود آزادی‌های مدنی در جمهوری اسلامی ایران شرایطی را ایجاد کرده است که بسیاری از مردم مهاجرت را بهترین گزینه‌ می‌دانند. بر اساس اعلام رصدخانه مهاجرت ایران، جمعیت مهاجران ایرانی در دنیا در سال ۱۹۹۰، بیش از ۸۲۰ هزار نفر بوده است که این رقم در سال ۲۰۲۰، به یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر رسیده است. در واقع در ۳۰ سال گذشته، جمعیت مهاجران ایرانی ۲.۲ برابر شده است. همچنین جایگاه ايران در شاخص فرار مغزها از رتبه ۱۲۴ در سال ۲۰۰۷ به رتبه ۹۶ در سال ۲۰۲۱ كاهش پيدا كرده است؛ اين يعنی در اين سال‌ها، هم‌زمان با بدتر شدن وضعيت ایران، خروج سرمايه‌های انساني از این كشور هم شدت يافته است.